FERBER VE BİZ

Bu hafta, bebeğin kendi kendine uyuması için eğitmeyi amaçlayan meşhur Ferber Metodunu denedik Cihan'da..Daha doğrusu metodu kendimize uyarlamayı denedik demem yerinde olacak sanırım. Dr.Ferber'in bulduğu bu metot aslında gerçekten katı ve herkesin uygulayabileceği bir metot değil. Çünkü, linkte de okuyabileceğiniz gibi, özetle, bir uyku rutini oluşturup, bebeği yatağına yatırmak ve uyuyana kadar ağlamasına göz yummak ve bu arada da arada bir yanına gidip kucağa almadan teskin etmekten ibaret bu metot. Ben internetten satın aldığım bir kitapta anlatılan benzer bir yöntemi denemiştim Ege'de. O zaman o da 9-10 aylıktı. Ve hatırlıyorum neredeyse 1 saat kadar ağlamıştı :( Ama yine de olmamıştı, hem ben dayanamadım, hem de bizimki fazla inatçı çıktı..
Pazar akşamı bu yönteme karar verdiğimde saat artık geç olmuştu, o yüzden Pazartesi gündüzden başlamaya karar verdim, ki bu bir hata imiş çünkü mutlaka ilk olarak gece uykusuyla başlamak lazımmış. Ama önce neden bu yönteme karar verdim onu açıklayayım..Cihan aslında gayet problemsiz bir bebek. Bu  yöntemden önce ya emzirirken ya da arabasında uyuyakalıyor, gece boyunca yatağında yatıp sabaha karşı bir defa uyanıyor, o zaman da yine emerek uykuya geri dönüyordu. Ben de, memeden kesmeden, kendisi uyumayı öğrenirse, bunun ikimize de faydası olacağını düşünüyordum. Peki ne oldu? Anlatayım..

Dediğim gibi, ilk gün gündüz uykularını kendisi ağlayarak (iki sefer ve 15 dk süren ağlama sonucu) uyudu, ki aslında deneyenler bilir, 2 dk ağlamaya bile zor dayanılır..Neyse, ona dayandım, çünkü kararlılık ve istikrar bu konuda başarı için şart. Sonra, sıra geldi akşam uykusuna..Küçük beyi yıkadık, pijamalarını giydirdik ve sütünü verdik. Bu sefer kesik kesik ağlamalarla sanırım 20 dk.yı buldu uyuması. Aslında o aşamada gayet iyi gittiğini düşünmüştüm. Ama gece ortası üç kere kalktı bu sefer ve o saatte ağlatmak istemediğimden direkt memede uyudu tekrar. Tekrar tekrar uyanmasının sebebi de onu her defasında yatağına geri götürmemdi.

Ertesi gün, gündüz uykularını es geçtim ve mümkün olduğunca emzirdim onu. Ancak şunu açıkça görüyordum ki, bebeğim yatağından bir anda soğumuştu çünkü büyük ihtimalle orası artık ona yalnızlığı ve terk edilmişliği çağrıştırıyordu. Bir de üstüne o gece hafif ateşi çıkınca artık gönlüm daha fazla razı gelmedi.. Evet, yine erken pes etmiştim belki ama bu tür konularda daha çok içgüdülerime güveniyorum. Cihan belki biraz daha ufakken deneseydim olabilirdi diye de düşünüyorum. Ama genel olarak bu metot, en azından üç gün sebat edebilecekler ve içsel olarak da doğru hissedenler için. Ve kesin bir çözüm sunduğu ortada. Ama ben hala metodu destekleyip desteklememekte kararsızım ve bir daha dener miyim pek sanmıyorum. Şimdi de çocuğumun bozduğum düzenini ve psikolojisini düzeltmekle meşgulüm :( Yine emzirme, beraber uyuma ve geceleri de sık sık uyanıp meme istemesi bakalım ne zaman bitecek ve 'eski' normal rutinimize döneceğiz....

Bu konuda, yani uyku konusunda deneyimlerinizi benimle paylaşırsanız çok memnun olurum...