Ne karmaşık, hassas, özel ve anlatılmaz yaşanır bir duygudur emzirmek..Açıkçası bir kadın anne olup, emzirmeden, o büyülü anları yaşamadan, anneliğin o derin adanmışlığını ve o güçlü bağ duygusunu ne zaman kendiliğinden hisseder çok merak ederim. Ama tabi böylesi fiziksel ve bir o kadar ruhsal deneyimde kimyasalların (yani hormonların) yardımını gözardı edemem..
İlk oğlum Ege'yi fazlasıyla idealist davranarak suda doğurduktan sonra -ve sanki onunla birlikte her şeyin yine benim kontrolümde olduğunu düşünerek- hastaneden eve gelişim ve takip eden bir hafta boyunca emzirmeyi öğrenmeye çalışmam, sütümü arttırmak için yediğim kalıp kalıp helvalar (ve beraberinde alınan kilolar!), nasıl olsa direkt kaynağından emzireceğim gerekçesiyle elektrikli yerine alınan elle sağma pompası ve peşinden oluşan ilk çatlak...doğumda çektiklerimin yanıma kar kalacağını düşündürtmüştü bana ilk etapta...